رای وحدت رویه شماره 71 مورخ 1353/09/04 دیوان عالی کشور: شمول مقررات قانون موجر و مستاجر 1356 به دعاوی سابق تحت رسیدگی

نظر به اینکه ماده یک قانون روابط مالک و مستاجر صراحت دارد بر اینکه هر محلی که برای پیشه و کسب و تجارت یا سکنی تا به حال اجاره داده شده یا بعدا اجاره داده شود مشمول مقررات این قانون خواهد بود و به موجب ماده ۲۶، کلیه مقررات و قوانینی که با مفاد این قانون مغایر باشد ملغی گردیده و قوانین مزبور فقط در مواردی که از شمول این قانون خارج است اعتبار دارد و با التفات به اینکه تبصره یک ماده ۲۳ در مواردی خاص مقررات قانون روابط مالک و مستاجر را حتی به احکام قطعی که هنوز اجرا نگردیده تسری داده است و با توجه به مفاد ماده 562 آیین دادرسی مدنی که مقرر می دارد احکام و قرارها باید اساسا طبق قانونی که در زمان صدور آن لازم العمل است صادر گردد، بنا به جهات مذکور قانون روابط مالک و مستأجر در نقاطی که در تاریخ صدور این رای لازم العمل باشد به کلیه دعاوی که قبلا طرح شده و در جریان است نیز تسری خواهد داشت. این رای طبق قانون مربوط به وحدت رویه قضایی مصوب تیر ماه ۱۳۷۸ لازم الرعایه خواهد بود

هیات عمومی دیوان عالی کشور