اخذ وجه الکفاله از حقوق کارمند محدود به ثلث و الا ربع است / نظریه مشورتی 7/1401/1135 مورخ 1401/11/25 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

جزئیات نظریه

شماره نظریه : 7/1401/1135

شماره پرونده : 1401-3/1-1135

تاریخ نظریه : 1401/11/25

استعلام :

1- مراد از حقوق و مزایا در ماده 96 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 چیست؟ آیا وجوه دریافتی تحت عنوان اضافه کار، کارانه، بهره وری، پاداش و همه وجوه غیر مستمر مشمول ماده قانونی یادشده می باشد؟

2- آیا ماده 96 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 شامل کفیل کارمند که دستور ضبط وجه الکفاله وی صادر شده است نیز می شود؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :

1- کل پرداختی های به کارمند نظیر پاداش پایان خدمت که در زمان بازنشستگی به بازنشستگان تعلق می گیرد و نیز وجوه اضافه کار، تشویقی، عیدی، کارانه و حق مأموریت و به طور کلی مزایایی که به طور مستمر به کارمند پرداخت نمی شود، غیر از حقوق و مزایای مستمر بوده و مقررات ماده 96 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 راجع به ممنوعیت توقیف و برداشت بیش از یک چهارم یا یک سوم از حقوق و مزایا جهت استیفاء محکوم به شامل آن ها نبوده و فقط ناظر به حقوق و مزایای مستمر کارمند است؛ بنابراین محکوم به را می توان از محل موارد فوق و بدون محدودیت موضوع ماده 96 یادشده استیفاء کرد؛ اما عنوان فوق العاده پرداخت که علی الاصول به نحو مستمر به کارمند پرداخت می شود، مشمول ممنوعیت توقیف مذکور در ماده 96 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 است.

2- با توجه به اهمیت حقوق (اعم از مزد و مزایا و ...) مستخدمان در تأمین معیشت آن ها و ابعاد انسانی، اجتماعی و اقتصادی آن و ضرورت مصونیت حداقلی آن، ماده 96 قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 به نحو اطلاق، توقیف و برداشت بیش از یک چهارم یا یک سوم حقوق و مزایای کارکنان موضوع این ماده را منع کرده است؛ بنابراین، با لحاظ حکم مقرر در تبصره ماده 537 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، در امر توقیف و برداشت از حقوق کفیل در اجرای دستور اخذ وجه الکفاله، رعایت ماده 96 یادشده لازم است و در هر حال امکان توقیف و برداشت بیش از یک سوم یا یک چهارم از حقوق و مزایای وی وجود ندارد.