رای وحدت رویه 21 مورخ 1363/07/30 دیوانعالی کشور: صلاحیت محلی رسیدگی به درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش به منظور اجرای صیغه طلاق

با توجه به ماده ۲۱ قانون آیین دادرسی مدنی کـه مقرر می دارد، دعاوی راجع به دادگاه هایی کـه رسیدگی نخستین می نمایند باید در همان دادگاهی اقامه شود کـه مدعی علیه در حوزه آن اقامت دارد و نظر به صراحت ماده 4 لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص کـه رسیدگی دادگاه های عمومی دادگستری را در محل هایی کـه دادگاه مدنی خاص تشکیل نشده یا پس از تشکیل منحل شده در امور مربوط به صلاحیت دادگاه اخير الذکر به استثنای دعاوی راجع به اصل نکاح و طلاق تجویز کرده و نیز با توجه به ماده 2 قانون تشکیل دادگاه های عمومی کـه دادگاه صلح را در عداد دادگاه های عمومی قلمداد نموده است، رسیدگی به موضوع کـه درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش به منظور اجرای صیغه طلاق می باشد در صلاحیت دادگاه صلح خاش محل اقامت خوانده بوده و بالنتيجه رأی شعبه ۱۳ دیوان عالی کشور موافق قانون صادر گردیده است.

این رای بر طبق ماده واحده مصوب هفتم تیر ۱۳۲۸ برای شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها در موارد مشابه لازمالاتباع است.

هیات عمومی دیوان عالی کشور