مشخصات رای:

گردش کار:

رأی هیأت عمومی

ثانیاً پس از ارائه اظهارنامه مالیاتی و بررسی آن و صدور برگ تشخیص یا مطالبه، مؤدی نسبت به آن یا اعتراض می نماید یا سکوت می کند و یا با تمکین و یا با تسهیم با آن رفتار می کند که حسب مفاد مواد ۲۳۷، ۲۳۸ و ۲۳۹ قانون مالیات های مستقیم اگر مأمور رسیدگی کننده وفق ماده ۲۳۸ قانون دلایل مؤدی را قانع کننده تشخیص دهد مالیات را تعدیل می نماید، والّا مراتب را ظهر برگ تشخیص درج و پرونده امر را به هیأت حل اختلاف موضوع ماده ۲۴۴ قانون مالیات های مستقیم ارجاع می دهد که پس از آن هیأت موضوع ماده ۲۴۷ قانون رسیدگی می نماید و در واقع مبنائاً همیشه ما به الاختلاف به هیأت ارسال می شده است. 

ثالثاً هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره ۱۳۲۶ مورخ ۲۳؍۵؍۱۳۹۷ اعلام کرده است که وفق تبصره ۱ ماده ۲۴۷ قانون مالیات های مستقیم مؤدی نسبت به آنچه تمکین نموده، حق اعتراض ندارد و فقط رسیدگی به مابقی اختلاف منوط به پرداخت نیست. 

 لذا با توجه به مراتب فوق و شأن مرحله تجدیدنظر و اینکه بالاخره قانونگذار نیز در قالب قانون جدید مالیات بر ارزش افزوده این نقیصه را برطرف نموده و الزام هیأت توسط شورای عالی مالیاتی نیز مبنای حقوقی ندارد، در نتیجه رأی شماره ۳۰؍۴؍۴۰۱۱ مورخ ۱۱؍۴؍۱۳۷۵ شورای عالی مالیاتی که براساس آن اعلام شده است که از حکم ماده ۲۴۷ قانون مالیات های مستقیم و تبصره های آن مصوب سال ۱۳۶۶ قید و حصری دال بر اینکه صرفاً موارد اعتراض پیشین قابل رسیدگی در هیأت تجدیدنظر مالیاتی باشد مستفاد نمی گردد و هیأت ملزم به بررسی تمامی اعتراضات مؤدی است که در این مرحله مطرح می شود، خلاف قانون و خارج از حدود اختیار است و مستند به بند ۱ ماده ۱۲ و ماده ۸۸ قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال ۱۳۹۲ ابطال می شود.

 با اعمال ماده ۱۳ قانون دیوان عدالت اداری و تسری اثر ابطال مقرره مورد شکایت به زمان تصویب آن موافقت نشد. این رأی براساس ماده ۹۳ قانون دیوان عدالت اداری (اصلاحی مصوب ۱۰؍۲؍۱۴۰۲ ) در رسیدگی و تصمیم گیری مراجع قضایی و اداری معتبر و ملاک عمل است.